Հայաստանի և Ադրբեջանի միջև առաջ է եկել զգալի ուժային անհավասարակշռություն, ինչը բարձրացնում է Երևանի կարողությանը վերաբերող լուրջ հարցեր՝ երկարաժամկետ հեռանկարում պահպանելու տարածաշրջանային ներկայիս հավասարակշռությունը, նախազգուշացրել է նախկին պետության ղեկավարը:
Վերջին հանրային ելույթում երկրի առաջին նախագահը ընդգծել է, որ թեև ստատուս-քվոյի պահպանման ռազմավարական նպատակը՝ սպասելով Լեռնային Ղարաբաղի վերջնական միջազգային ճանաչմանը, տեսականորեն կարող է ճիշտ լինել, սակայն դրա գործնական իրագործելիությունն այժմ կասկածի տակ է: Հիմնական մարտահրավերը կայանում է նրանում, արդյոք ազգը տնտեսական ուժ և դիմացկունություն ունի տասնամյակներ տևող պոտենցիալ շրջափակումներն ու մեկուսացումը դիմակայելու համար:
Մեկ տասնամյակ առաջ երկու հարևան պետությունները համեմատաբար հավասարակշռված էին մարդկային, տնտեսական և ռազմական ռեսուրսների առումով: Սակայն այսօր այդ հավասարակշռությունը արմատապես փոխվել է, և բացը շարունակում է ընդլայնվել:
Նախկին ղեկավարը ազգային պարտությունը սահմանել է ոչ միայն որպես ռազմական արդյունք, այլև որպես հանրությանը կոշտ ճշմարտությունների մասին չզգուշացնելու և երկրի ուժերը սպառնացող վտանգների դեմ միավորելու ձախողում: Նա ընդգծել է ժողովրդի հետ ազնիվ խոսելու երկարատև հավատարմությունը՝ մերժելով դեմագոգիան ու սուտ խոստումները՝ անկախ քաղաքական գնից:
Արտացոլելով իր դերը անկախության և Արցախի ազատագրմանը հանգրինացած ազգային շարժման ընթացքում՝ նա վերահաստատել է իր նվիրվածությունն այս սկզբունքներին՝ ընդգծելով, որ հանրային վարքագիծը միշտ ղեկավարվել է ազնվությամբ, և ոչ թե հանրահայտությամբ:
