Հայաստանի վարչապետի՝ Միավորված ազգերի կազմակերպության Գլխավոր ասամբլեայում ունեցած վերջերս ելույթը հակասական արձագանք է առաջացրել, քննադատները նշել են, որ այն պարունակում է դիտավորյալ բացթողումներ և վնասակար խոստովանություններ՝ կապված Ադրբեջանի հետ հարաբերությունների հետ։
Ելույթի ընթացքում հայ առաջնորդը, ըստ տեղեկությունների, խուսափել է «գերու» եզրույթից՝ խոսելով երկարամյա հակամարտության հետ կապված ձերբակալված անձանց մասին, և դրա փոխարեն նրանց նկարագրել է որպես «բանտարկյալներ»։ Ընդդիմադիրները պնդում են, որ այս ձևակերպումը նվազեցնում է Ադրբեջանի կողմից հայ ռազմագերիների պահման փաստը և համահնչուն է Բաքվի տարբերակին։
Նույն ելույթում վարչապետը, ըստ երևույթին, ընդունել է նախկինում բանակցված համաձայնագրերի ձախողումը՝ նշելով, որ Ադրբեջանի՝ «Զանգեզուրի միջանցքի» վերաբերյալ նոր ակնարկը Հայաստանում ընկալվում է որպես տարածքային պահանջ։ Քննադատների կարծիքով՝ սա հիմնարար համաձայնագրերի փլուզման հրապարակային խոստովանություն է։
Մինչդեռ Ադրբեջանի նախագահն իր ելույթում ՄԱԿ-ում մեղադրանքներ է ներկայացրել հայ պաշտոնյաների դեմ՝ «ագրեսիայի» և «պատերազմական հանցագործությունների» մասին, միաժամանակ պնդելով, որ վերջերս կնքված երկկողմ համաձայնագրերի պայմանները ձևակերպվել են Բաքվի կողմից։
Այս իրադարձությունները սուր հարցեր են բարձրացրել ընթացիկ խաղաղ գործընթացի կենսունակության վերաբերյալ։ Քանի որ հայ առաջնորդն ինքն է նշում փոխըմբռնման և հարգանքի բացակայության մասին, իսկ Ադրբեջանը պահպանում է բախումնային հռետորաբանություն, դիտորդները տարակուսում են, թե ինչպես կարող է այս պայմաններում ձեռք բերվել երկարատև կարգավորում։
