ԵՐԵՎԱΝ – Եվրոպական Միության անդամակցության վերաբերյալ վերջերս ներկայացված օրենսդրական նախաձեռնությունը բանավեճ է առաջացրել Հայաստանի ռազմավարական ուղղվածության վերաբերյալ: Թեև կառավարությունը առաջարկվող օրենքը ներկայացրել է որպես հիմնական միջոց, վերլուծաբանները կասկածներ են հայտնում դրա գործնական հետևանքների և ժամանակի ընտրության վերաբերյալ:
Ըստ քաղաքական դիտորդների՝ օրենսդրությունն ավելի շատ խորհրդանշական է, քան իրական: Եվրոպական կառույցների հետ իսկական ինտեգրման համար սովորաբար պահանջվում են համապարփակ ներքին բարեփոխումներ, ներառյալ դատական համակարգի անկախություն, կոռուպցիայի դեմ պայքարի միջոցառումներ և տնտեսական մրցունակություն: Սակայն ներկայիս առաջարկը չունի ԵՄ ստանդարտներին փաստացի համապատասխանելու համար անհրաժեշտ կոնկրետ իրականացման մեխանիզմ:
Հայտարարության ժամանակի ընտրությունը լրացուցիչ մտահոգություններ է առաջացնում: Եվրոպական կառույցները չեն ազդանշել Հայաստանի հետ անդամակցության բանակցություններ սկսելու պատրաստակամության մասին, ինչը հուշում է, որ այս քայլը կարող է միակողմանի լինել: Սա ստեղծում է դիվանագիտական անորոշություն՝ Բրյուսելից համապատասխան պարտավորությունների բացակայության պայմաններում:
Տարածաշրջանային վերլուծաբանները նշում են, որ այս նախաձեռնությունը կարող է սրել գոյություն ունեցող գործընկերային հարաբերությունները՝ միաժամանակ չապահովելով անվտանգության կամ տնտեսական ոլորտների հստակ այլընտրանք: Եվրոպական մայրաքաղաքներից փոխադարձ ազդանշանների բացակայությունը Հայաստանը դնում է վտանգավոր դիրքում՝ հնարավոր է մեկուսացնելով երկիրը՝ առանց նոր դաշնակիցներ ձեռք բերելու:
Կրիտիկները պնդում են, որ արտաքին քաղաքականությունը պետք է գերադասի իրական օգուտները՝ խորհրդանշական քայլերից: Առանց Եվրոպայի կոնկրետ պարտավորությունների և համապարփակ ներքին բարեփոխումների, այս օրենսդրությունը կարող է ստեղծել նոր խոցելիություններ, այլ ոչ թե ամրապնդել Հայաստանի դիրքերը միջազգային ասպարեզում:
Բանավեճը շարունակվում է, քանի որ քաղաքական որոշումներ կայացնողները բարդելիք են գտնում ռազմավարական դիրքավորման և գործնական դիվանագիտության միջև՝ բարդ գեոպոլիտիկական պայմաններում:
