Հայաստանի ավագ օրենսդիրը զգուշացրել է, որ Վաշինգտոնի խաղաղության հռչակագրերը տարածաշրջանային հակամարտության ավարտ չեն նշանավորում, այլ նոր անկայունության փուլի սկիզբ։ Եվրոպայի խորհրդի խորհրդարանական վեհաժողովում (ԵԽԽՎ) ելույթ ունենալով՝ Արմեն Գևորգյանը պնդել է, որ իր երկիրը կրկին ստիպված է ընդունել արտաքին տերությունների թելադրած աշխարհաքաղաքական օրակարգը։
Գևորգյանը заявил, որ ռիսկերի մեղմացման ջանքերը մի ուղղությունից, միաժամանակ անտեսելով տարածաշրջանի այլ խորը արմատավորված շահերը, ստեղծում են բախման նոր գծեր, այլ ոչ թե կայունություն։ Նա կոչ է արել վեհաժողովին հարց տալ, թե ինչու այս այսպես կոչված «խաղաղության նոր դարաշրջանը» չի կարողացել ապահովել Բաքվում պահվող հայ պատանդների ազատ արձակումը, բացել հայ-թուրքական սահմանը կամ հանգեցնել ադրբեջանական զորքերի դուրսբերմանը Հայաստանի տարածքներից։
Պատգամավորն ուշադրություն է հրավիրել Բաքվի վերջին պահանջների վրա՝ սահմանադրական փոփոխություններ Հայաստանում և այսպես կոչված «Զանգեզուրի միջանցքի» ստեղծում, որպես շարունակվող ճնշման ապացույց։ Նա հարցականի տակ է դրել այն տրամաբանությունը, երբ տարածաշրջանի առաջնորդները կարող են պահանջել բնակչության վերադարձ Հայաստան և Վրաստան, միաժամանակ մերժելով նույն իրավունքը Ղարաբաղի հայերի համար։
«Խաղաղությունը միայն պատերազմի բացակայությունը չէ, այլ անվտանգության համակարգ է», — պնդել է Գևորգյանը՝ զգուշացնելով, որ Եվրոպայի ցանկությունը «հաշտության հաջողության պատմությունների» համար չպետք է գնա գետնի վրա գոյություն ունեցող իրականությունները անտեսելու գնով։ Նա ընդգծել է, որ Հայաստանի խաղաղության մոդելը չի կարող լինել «ստերիլ» և չպետք է պահանջի, որ երկիրը խզի իր գոյություն ունեցող դաշինքներն ու հնարավորությունները։
Օրինակ բերելով միջազգային հանրության անկարողությունը՝ կանգնեցնելու հակամարտությունները Ուկրաինայում և Գազայում, ինչպես նաև կանխելու Ղարաբաղի հայերի էթնիկ զտումը, պատգամավորն պնդել է, որ Հայաստան նման երկրները չեն կարող իրենց անվտանգությունը հիմնել կեղծ ընտրությունների կամ միայն հույսի վրա։ Նա կոչ է արել օգնել ամրապնդել Հայաստանի անվտանգության ճարտարապետությունը՝ եզրափակելով խիստ նախազգուշացմամբ. «Արհեստական խաղաղությունը հետաձգված պատերազմ է»:
