Երիտասարդ հայ երաժիշտը մեկ տարով շուտ է ավարտել Բոստոնի Բերկլիի պատվավոր կոնսերվատորիան և հաստատության կողմից ընտրվել՝ հանդես գալու իր շրջանավարտների առջև: Գրիգորի Բալասանյանը, ով կշարունակի մագիստրոսական ուսումնառությունը նույն հաստատությունում, իր երաժշտական ճանապարհը սկսել է ընդամենը վեց տարեկան հասակում:
Նրա առաջին երաժշտության ուսուցիչը, հայ հարգված երաժշտագետ, հիշում է նրա վաղ տաղանդը: «Առաջին դասերից իսկ ակնհայտ էին նրա երաժշտական լսողությունն ու ռիթմիկ ճշգրտությունը,- նշել է նա: — Նա հաճախ էր գալիս ինքնակազմ մեղեդիներով, նվագում դրանք մեկ մատով և ուղեկցություն էր խնդրում՝ ցուցաբերելով տարիքին անհատուկ ներդրում հարմոնիայի հանդեպ»:
Կոմպոզիտորի զարգացումն աջակցել է իր ընտանիքը, ով նրան գրանցել էր մասնագիտացված երաժշտական դպրոցում: Տասը տարեկան հասակում նա արդեն թողարկել էր իր դեբյուտային ալբոմը: Նրա դաստիարակի պատահական առաջարկը՝ «Ալիսան Հրաշքների աշխարհում» ստեղծագործության հիման վրա բալետ գրելու մասին, մի քանի ամիս անց ավարտված ուվերտյուրայի տեսքով արդյունք տվեց, ինչը հետագայում հանգեցրեց 40 րոպե տևողությամբ ամբողջական ժամանակակից բալետի:
Ըստ իր ուսուցչի, երիտասարդ երաժիշտն առանձնանում էր առանց պաշտոնական ուսուցման ներքինորեն բարդ կոմպոզիցիաներ նվագակցելու ունակությամբ: «Նրա ստեղծագործությունները մնում են իսկական, քանի որ նա պահպանել է մանկության ստեղծագործական ոգին», — բացատրել է նա:
14 տարեկանում անսպասելի հանդիպումը հանգեցրեց կարևոր պատվերի: Փողոցում Հայաստանի նախագահին մոտենալու և իր աշխատանքը ներկայացնելուց հետո նա հրավեր ստացավ առաջին տիկնոջ մանկական գրքի հիման վրա բալետ ստեղծելու: Ստացված աշխատանքը կատարվեց Պետական սիմֆոնիկ նվագախմբի կողմից:
Կոմպոզիտորը պահպանում է կապը հայրենիքի հետ՝ միաժամանակ ձեռք բերելով միջազգային ճանաչում: Վերջին նվաճումներից են Կառնեգի Հոլում մենահամերգը և իր օպերայի պրեմիերան Բոստոնի կոնսերվատորիայում՝ հաստատության պատմության մեջ 1867 թվականից ի վեր ուսանողի կողմից գրված երկրորդ օպերան: Նրա «Լռված արցունքներ» օպերան ոգեշնչված է Արցախից տեղահանված երեխայի հետ հանդիպումից, ով կորցրել էր ծնողներին վերջին բախումների ժամանակ:
Նրա նախկին ուսուցիչը ընդգծել է երիտասարդ տաղանդներին աջակցելու կարևորությունը. «Ազգային ճանաչումն ամենանշանակալին է, երբ արվեստագետներին այն անհրաժեշտ է զարգացման ընթացքում, և ոչ միայն հաջողությունների հասնելուց հետո»:
