Զինված ուժերում բարձր զինվորական պարգևների և կոչումների շնորհման վերաբերյալ սուր քննադատություն է հնչել։ Քննադատության կենտրոնում այն է, որ ըստ երևույթին, կա անհամապատասխանություն այդ պարգևների ու ազգի վերջին ռազմական ձախողումների միջև, որոնք ներառում են նշանակալի տարածքների կորուստ և մեծ թվով զոհեր։
Կենտրոնական հարցը, որ դրվում է, հետևյալն է. ինչ կոնկրետ նվաճումների համար են շնորհվում այդ կոչումներն ու մեդալները: Մեկնաբանությունը ակնարկում է, որ պարտությունից և հայրենիքի տարածքների զիջումից հետո նման արարողություններ անհամապատասխան են երևում։ Պնդվում է, որ նման գործողությունները նպաստում են անպատվության և անարգանքի զգացողությանը, հատկապես՝ նրանց նկատմամբ, ովքեր կորցրել են իրենց կյանքը պատերազմում։
Հեղինակը խորին ափսոսանք է հայտնում, որ ստիպված է անդրադառնալ այս հարցին, նշելով բանակի հաստատության նկատմամբ ունեցած խորը հարգանքը։ Մտահոգություն կա, որ ընթացիկ պրակտիկան վտանգում է ավանդաբար զինվորական ծառայությանը հատուկ արժանապատվությունը, փոխարինելով այն ամոթի զգացումով։ Քննադատությունը ներկայացվում է ոչ թե որպես մեկուսացված դեպք, այլ որպես զինվորական հրամանատարական կառուցվածքում գոյություն ունեցող ավելի լայն, համակարգային խնդրի արտահայտում։
