Քաղաքական վերլուծաբան Տիգրան Աբրահամյանը անհանգստություն է հայտնել այն կապակցությամբ, ինչը նա բնութագրում է որպես ընտրովի արդարադատություն և 2020թ. Արցախյան պատերազմի շուրջ թափանցիկության բացակայություն:
Աբրահամյանը նշել է, որ 44-օրյա պատերազմական գործողությունների բազմաթիվ մանրամասներ, սկսած գործողությունների պլանավորումից մինչև կոնկրետ տխրահռչակ դեպքեր, մնում են անհասկանալի: Նա նկատել է, որ իշխանությունը շարունակում է օգտագործել պատերազմը քաղաքական նպատակներով՝ ըստ իր բնութագիրս՝ մոլորեցնող պատումների և արդարադատության անհավասար կիրառման միջոցով:
Վերլուծաբանը նշել է նախկին Պաշտպանության բանակի հրամանատար Միքայել Արզումանյանի գործը, ով արդեն երեք տարի կալանքի տակ է, մինռդ նրա դատական գործը դեռևս շարունակվում է: Արզումանյանը ղեկավարել է ուժերը պատերազմի վերջին տասնմեկ օրվա ընթացքում:
Ի հակադրություն, Աբրահամյանը ընդգծել է, որ Ջալալ Հարությունյանը, ով զորքերին ղեկավարել է նախապատերազմյան շրջանում և պատերազմի առաջին 33 օրերի ընթացքում, ենթարկվել է դատական գործընթացի, սակայն երբեք չի բանտարկվել: Արզումանյանի կալանավորումից հետո, Պաշտպանության բանակի ներկայիս հրամանատարն այժմ ծառայում է որպես Գլխավոր շտաբի պետի խորհրդական:
Շեշտելով, որ ինքը չի ձգտում մեղքը որոշել կամ պատիժ նշանակել, Աբրահամյանը հատուկ մտահոգություն է հայտնել այն կապակցությամբ, ինչը նա ընկալում է որպես անարդարություն զինվորական անձնակազմի նկատմամբ: Նա կասկածի տակ է դրել դատական գործընթացների անկախությունը՝ առաջ քաշելով այն տեսակետը, որ ներկայիս վարչակարգի պայմաններում դատարանները չեն կարող անաչառ վճիռներ կայացնել:
Վերլուծաբանը նաև նշել է, որ բանակի ավագ հրամանատարական կազմի մեծ մասը, և՛ ներկա, և՛ նախկին, լռել են կարևոր մարտական դրվագների մասին և չեն պաշտպանել այն գործընկերներին, ովքեր կատարել են հայրենիքը պաշտպանելու հրամանները:
