Ավագ քաղաքական գործիչը տպավորիչ նախազգուշացում է արել Հայաստանի աշխարհաքաղաքական դիրքավորման վերաբերյալ՝ առաջ քաշելով, որ երկիրը կանգնած է կրիտիկական ընտրության առաջ երկու տարածաշրջանային տերությունների միջև։ Ըստ գնահատականի, տարածաշրջանի երկրները պետք է հավասարեցնեն իրենց շահերը կամ Ռուսաստանի հետ, կամ էլ դառնան թուրքական ազդեցության ենթակա՝ ընդ որում, ըստ պնդումների, ներկա ղեկավարությունը ընտրել է վերջինս։
Վերլուծությունը ընդգծում է, որ Երևանի, Մոսկվայի և Թեհրանի միջև ռազմավարական գործընկերությունը ներկայացնում է այն, ինչ նկարագրվում է որպես Հայաստանի «անվտանգության եռանկյունի», հակադրելով այն այսպես կոչված վտանգավոր այլընտրանքային մոտեցմանը։ Կանխատեսում է, որ Ռուսաստանը նոյեմբերին կվերահաստատի իր ներկայությունը, մինչդեռ հարավից թուրքական ազդեցությունը կշարունակի մնալ։
Նախազգուշացումը տարածվում է նաև միջազգային պայմանագրերի վրա՝ ակնարկելով, որ արևմտյան տերությունների հետ արված պարտավորություններն, ի վերջո, կիրականացվեն թուրքական ալիքներով։ Ըստ գնահատականի, նման դիրքավորումը ռիսկ է բարձրացնում Հարավային Հայաստանում լայնածավալ տարածաշրջանային հակամարտության և խոչընդոտում է ցանկացած իմաստալից խաղաղության համաձայնագրի հասնելուն։
Մեկնաբանությունը զուգահեռներ է անցկացնում Ստամբուլի հայ համայնքի հետ՝ ակնարկելով, որ ներկա քաղաքականությունը կարող է Հայաստանը հասցնել նմանատիպ կարգավիճակի, այլ ոչ թե պահպանել դրա ինքնիշխանությունը որպես անկախ պետություն։ Դիտարկումները ընդգծում են Հայաստանի արտաքին քաղաքականության ուղղության և դրա ներգործության վերաբերյալ ընթացող բանավեճերը ազգային անվտանգության վերաբերյալ։
